Сорауларга психология фәннәре кандидаты, доцент Айсылу Нәгыймова җавап бирә.
Исәнмесез, Айсылу ханым! Бер яшьлек улымның сәер гадәте барлыкка килде. Олы абыйсы уенчыгын тартып алса, бүлмәгә керәсе килсә, ишекне ачмасаң, ул елаганда игътибар итмәсәң, кулга алмасаң – башын идәнгә, стенага бәрә башлый. Башка вакытта алай кыланмый. Бу очракта нишләргә? Кайсы белгечкә мөрәҗәгать итәргә? (Алия. Казан)
– Чыннан да кечкенә балалар еш кына менә шундый экстремаль ысул белән әти-әниләренең игътибарын җәлеп итәргә тырышалар. Уйлавымча, борчылуга урын юк – бу сабыйның сезнең белән манипуляция ясарга омтылуы. Аның мондый кыланмышларына игътибар итмәскә тырышыгыз, гомумән сабый үз-үзен саклау инстинкты белән туа, һәм башын бәрү зур куркыныч тудырмый дип беләм. Шулай да борчыласыз икән, невропатологка күрсәтеп карый аласыз, ләкин авыру табылмастыр дип беләм. Ә баланың мондый тәртибен үзгәрту өчен бүлмәдән ук чыгып торсагыз була: тамашачы юк, димәк, концерт та булмаячак!
