Блоги
Ураза гаете мөбарәк булсын!
«Сөембикә» журналы укучыларын якынлашып килүче Ураза гаете белән котлыйсым килә.
Соңгы ике көндә ниндидер әйтеп, аңлатып бетерә алмаслык җан тынычлыгы, күңел тынычлыгы белән йөрим. Бәлки Кадер кичләре булганга шулайдыр. Барлык дусларымны, милләттәшләремне, «Сөембикә» журналы укучыларын якынлашып килүче Ураза гаете белән котлыйсым килә.
Тормышта берәр нәрсә без теләгәнчә килеп чыкмаса, гадәттә, бик каты борчылабыз, кайгыга сабышабыз, сабырсызланабыз, үртәләбез, үкенәбез, уфтанабыз... Яши-яши исә аңлыйсың: иң мөһиме – исән-сау булу, күңел тынычлыгыннан аерылмау. Барысын да Аллаһы Тәгаләгә тапшыру кирәклеге дә безгә соңрак килә шул.
Гомумән, Рамазан ае минем өчен (үзем өчен генә әйтә алам инде), иң беренче чиратта ниндидер тыюлык ае, үзеңне-үзең тәртипкә сала, җайга сала торган ай ул. Үзеңне тагын да формалаштыру ае дип тә атар идем. Яхшы якка таба.
Ураза беткәч, яңадан тормыш мәшәкатьләренә чумарбыз. Кеше белән сүзгә килүләр дә булыр, ялгышып, кеше сөйләүләр дә. Ураза ае, безне иң беренче чиратта, шундый әйберләрдән тыя бит. Ашамый-эчми тору икенче, өченче урында гына. Иң элек – үзеңне кулда тоту, сабырлыкка өйрәнү, дәшми калу, ачуланышмау, әйткәләшмәу, бары тик яхшы уйлар белән генә йөрү, сине кемдер рәнҗетсә дә, моны йөрәккә якын алмау, җиңел генә үткәреп җибәрү, бөтен эшне дә Аллага тапшыру... Бу айны мин шулай яшәргә тырыштым. Җиңел булды дип әйтмәс идем... Инде менә аның азагы якынлаша. Киләсе Рамазаннарны да исән-имин көтеп алырга, калган вакытта да бу айдагы кебек яшәргә насыйп итсә иде. Бары тик Аллаһы Тәгаләгә таянып!
Ходай безнең беребезне дә ярдәменнән ташламасын! Гает бәйрәмнәре белән котлап, һәркайсыгызга исәнлек-саулык, тигезлек, бәрәкәтле, мул, бәхетле тормышлар телим. Амин
-
Күңелеңә җыйма
Баккан ана...
Тапкан ана – ана түгел, баккан – ана...
-
Күңелеңә җыйма
Уйнаштан туган 8
Авылларда атасыз бала табучылар сирәк кенә булса да, очраштыра.
-
Дин
«Аллаһы Тәгалә ризалыгы өчен...»
«Мөхәммәдия» мәдрәсәсе остазы Ландыш ханым ИБРАҺИМОВА үзенең беренче тоткан уразасының кызыклы тарихы белән бүлеште, шулай ук ураза тотучыларга файдалы киңәшләр дә бирде.
-
Проза
Розалар кемгә тиеш?
«Мин сине кичке сәгать җиденче яртыда «Яз» кафесында көтәм. Икәүдән-икәү генә сөйләшәсе сүз бар! Роза чәчәкләрен онытма! Яратып, мин». Төшке аштан килүенә эш өстәлендә конверт эченә салып калдырылган хатны Вахит кат-кат укыды. Шаярту дисәң, беренче апрель инде үтеп китте. Чынлап дисәң, тагын аптыраган. «Син» дип кенә эндәшкән бит әле. Биш ел инде урынбасар булып эшләгәч, ничектер мәзәгрәк булып китте. «Вахит Гомәр улы», «сез» дигәнгә күнегелеп беткәнгәме? Аннан килеп, әлегә кадәр, гәрчә оешманың күп кенә хатын-кызларының аңа карата битараф түгеллеген сизенсә дә, тирәнгә керерлек сәбәп биргәне булмады.
-
Проза
Өянкеләр сере
Илсаф килеп төшкәндә, мәйдан ару гына кызып бара иде.
Комментарий юк