Бер кеше үзе белән ничә кешене алып китә?

...Балалар кечкенә иде әле. Кабак чистартып утырабыз. Тәмле кабак инде, сап-сары... Үзен генә пешерергә дә, бәлеш салырга да, боткага кушар өчен дә менә дигән. Матур-матур эре төшләре бар. Алары да тәмле. Балалар кабак төшен яратмыйлар. Ә мин яратам, шуңа күрә киптергәнне дә көтмичә, кайберләрен авызга озата барам. Олы улым миңа карап торды-торды да, әйтә куйды:
– Әни, беләсеңме, ничә кабак ашадың син? Мильон! (аның өчен иң зур сан инде бу)
– Нишләп миллион булсын инде, улым. Биш-алтыны гына ашаганмындыр.
– Юк! Үзең әйттең, менә бу бер төшне утыртсаң, яңа кабак үсә. Аннан тагын шууууууның кадәр төш чыга. Аларны утырсаң, тагы күүүүүп кабаклар үсә. Тагы, тагы... Син мильон кабак ашадың. Мильон кабак үсми калды!

* * *
Кычкырып көлгән идем ул вакытта. Менә бүген дә кабак чистартам. Сап-сары, төшләре дә эре, матур... Орлыкларын кулга алам да, кире куям. Яңа гына ишеткән хәбәр күңелгә тынгы бирми. Бүген көне буе мин сокланып йөргән, дөньяны каплап яуган кар аркасында килеп чыккан юл һәлакәтендә ике яшь егетнең гомере киселгән...
Ике генә түгел, миллион кеше үлгән... Һәр өзелгән яшь гомер үзе белән миллион кешенең гомерен алып китә...
Сакланыгыз һәм бер-берегезне саклагыз!